اقامتگاه بوم گردی ترلان همدان روستای ترخین آباد

اگر علاقمند به سرو غذاهای محلی باشید در این اقامتگاه غذای رایج و ویژه این روستا که به نام آش اوماج می باشد که با سبزی خودرو "بولاغ اوتی" پخت می شود که مزه ی تند ویژه ای دارد طبخ می شود. آش غازیاقی، کشک بادمجان با گردوی مفصل و آبگوشت این اقامتگاه بسیار مورد استقبال میهمانان بوده است.

قرار گیری روستای ترخین آباد در مسیر منطقه ویژه گردشگری ملحمدره و عبور جاده ملحمدره از میان باغها ، هم فرصتی برای لذت بردن برای میهمان فراهم می کند و هم فرصتی برای فروش محصولات باغیست. نکته قابل توجه در اقامتگاه بوم گردی ترلان همدان، جمع آوری لوازم و ابزارهای زندگی ، کشاورزی، باغبانی است که می توان از این اقامتگاه به عنوان موزه ای روستایی نام برد.نکته دیگر در معماری روستاست که نسبتا پلکانی بوده و تقریبا به شکل سنتی باقی مانده و کمتر دستخوش تغییر گردیده است. علاوه بر این وجود زاغه های دست کند متعدد و بسیار عجیب از پتانسیلهای این روستاست.از صنایع دستی روستا می توان به قالی های دستباف با نقشه و کیفیت بسیار بالا، گلیم، موج و کیسه بافی اشاره کرد که در بعضی منازل همچنان به انجام می رسد

از دیگر جذابیت های این اقامت باید به اماکن گردشگری طبیعی اش اشاره کرد. عبور رودخانه از جنوب روستا و اقامتگاه، مشاهده پرندگان مختلف در روستا مانند چلچله ها، مرغ مگس خوار، قرقی و ... صدای دیگر پرندگان مانند مرغ آمین(در شب) ، کبک و بلبل که به راحتی قابل شنیدن می باشد این اقامتگاه را برای گردشگران جذاب کرده است. از جاذبه های گردشگری نزدیک به این اقامتگاه می توان به آبشارها، چشمه ها، درخت گردوی ۷۰۰ساله ، درختان مقدس پیر اسماعیل ، باقیمانده آسیابهای قدیمی، آبگیر بیوک گل و همچنین نزدیکی به شهر (۲کیلومتر) که کامل آسفالت بوده اشاره کرد.

قبل از سفر به اقامتگاه بومگردی در روستای ترخین آباد (اقامتگاه بومگردی ترلان اسدآباد) بهتر است درباره شهر زیبای اسدآباد نیز مطالعه ای داشته باشید.

ياقوت حموي در كتاب معجم البلدان از اسدآباد به عنوان شهري معمور و آباد كه داراي مسجد جامع و بازار بوده است نام مىبرد. حمداله مستوفى قزوينى(٧٤٠ ه.ق) در كتاب نزهه القلوب در باره اسدآباد چنين مىگويد : »اسدآباد از اقليم چهارم است و شهر كوچك و هوايش معتدل و آب آن از كوه الوند و قنوات، حاصلش غله، پنبه و ميوه، انگورش بسيار خوب و مردمش سفيد چهرهاند. حقوق ديوانيش يك تومان و پنجهزار و پانصد دينار است، ولايتش سى و پنج پارچه ديه است.

امروز عوام اسدآباد را»سعدووا« تلفظ مىكنند.

پيشينه تاريخى شهر اسدآباد

جغرافيا بعنوان ادامه تاريخى نمىتواند بررسى تحولات مختلف انسانى را از گذشته غافل بماند، چرا كه جنبه هاي گوناگون تاريخ در حال و آينده مؤثر است. منطقه اسدآباد به دليل برخورداري از عوامل مساعد طبيعى و امكانات بالقوه در بستر الكولوژيكى از قديمالايام محل سكونت انسانها بوده است و وجود زمينهاي حاصلخيز در دشت، شيب مناسب براي كشاورزي، بستر توپوگرافى مساعد براي شكلگيري مواتع، تنوع اقليمى بين دشت و كوهستان و از همه مهمتر قرارگيري منطقه در مسير شبكه ارتباطى جاده شاهى قديم(در راه تهران به بغداد) همه از عواملى بوده كه موجب شكلگيري سه شيوه عمده سكونت در اين منطقه گرديده است.

اين شهر در دوره قرون وسطى و حتى در دوره مغول، آباد و پر جمعيت بوده و احتمالاً در حمله مغول متحمل آسيب و ويرانى نشده است. مورخان از اسدآباد به نام شهري پر جمعيت نام بردهاند.

مقدسى از ايوانى كه در يك فرسنگى آن قرار داشته، نام برده است. بنا به گفته بسياري از جغرافى-نويسان اسلامى، اسدآباد داراي مسجد جامع و بازارهاي پررونق بوده است.

متأسفانه از تاريخ پيش از اسلام اين شهر اطلاعات كافى در دست نمىباشد، اما بنا به روايتى اسدآباد به دليل مجاورت با معبد آناهيتا(ناهيد) در دوره ساسانيان بسيار مورد توجه بوده است به طوري كه مسكوكات طلاي كشف شده در اوايل سالهاي ١٣٠٠ شمسى در قريه خاكريز اسدآباد كه مربوط به دوران ساسانى است گواه اين مطلب است. همچنين با استناد به نظر بسياري از مورخين مطابق كسري (آشپزخانه هاي خسرو پادشاه ساسانى) در نزديكى اسدآباد و در محل فعلى روستاي نجف آباد(قلاچوقه) قرار داشته است.

اين شهر داراي قدمتى چند ساله است كه مورد هجوم بيگانگان قرار گرفته و ويرانىهاي را بر خود ديده است.در خصوص تاريخ پس از اسلام اسدآباد چيزي كه محرز است اينكه پس از غلبه لشگر اسلام بر يزدگرد سوم پادشاه ساسانيان در جنگ نهاوند، اهالى شهر تسليم نشدند و بعد از مقاومت زياد متواري گرديدند، در نتيجه شهر سقوط كرد و رو به ويرانى نهاد. ديري نپاييد كه به فرمان سعد و قاص فرمانده معروف سپاه اسلام تقريباً در محل امروزي شهر جديدي بنا گرديد كه به نام سعدآباد معروف گرديد. لازم به ذكر است كه عدهاي از ساكنان قديمى و بومى اين شهر همچنان در حال حاضر نيز آن را با نام سعد آباد مىشناسند و بر زبان مىآورند. پس از شكلگيري شهر جديد كه در نزديكى شهر ويران شده بنا گرديد به دستور سعد و قاص عدهاي از اعراب كه بنا به قول معروف از اهالى كوفه بودند در اين شهر ساكن گرديدند. پس از گذشت چندين سال مردم بومى و ساكنان اصلى شهر كه به نقاط ديگر از جمله روستاهاي اطراف فرار كرده بودند به مرور به محل سكونت قبلى خود بازگشته و در كشمكش چندين ساله با اعراب ساكن موفق مى شوند شهر را از آنها پس گيرند. اسدآباد به علت نزديكى به مادها در همدان پيوند ناگسستنى با اين قوم داشته كه در هزاره دوم پيش از ميلاد قسمت وسيعى از آذربايجان - كردستان - كرمانشاه را در بر داشته است. اين قوم متجاوز از 150 هزار سال پايتخت دائمى خود را در همدان يا اكباتان قرار داده و در اينجا به اهميت اسدآباد به دليل مجاورت و نزديكى به شهر همدان مشخص است. اسدآباد در مسير جاده ابريشم و حركت كاروان ها يكى از مراكز گسترده حدماتى و مبادلاتى بين تمدن بابل، نينوا و مصر بوده كه در سال ٥٤٦ پيش از ميلاد آخرين پادشاه مادها توسط كوروش از سلطنت عزل و از آن به بعد گسترده وسيع پاسارگارد بود و شوش پايتخت زمستانى و همدان پايتخت تابستانى بود. اسدآباد يكى از مراكز مهم خدماتى، نظامى، سوق الجيشهى بويژه در زمان خشاريار شاه بود و جاده ابريشم يكى از خطوط آن از اسدآباد عبور كرده گسترش

يافته و تا حدودي اصلح هندسى گرديد. چندي بعد انتيكوس از جانشينان اسكندر مقدونى به مقصد

بخشى از ايران، اسدآباد را براي استراحت انتخاب و چندي بعد موفق به تصرف نهاوند گرديد كه در اين دوران يكى از شهرهاي ايلاتى و فرق سلطنتى مراكز نظامى بيشمار مىرفت و وي آن را به عنوان پايتخت انتخاب كرد. از نظر تاريخى اسدآباد به علت نزديكى به همدان در زمانهاي قديم مركز تمدن بوده است. آثار و نشانه هائى از تمدن بزرگ ايران در آن به چشم مى خورد. پيدايش سكهها و مجسمه هاي دوران هخامنشى و سكه هائى از اتابكان لرستان در عمق شش متري زمين، خمره هاي سفالى، آجرهاي قالب بزرگ، خطوط كوفى حك شده در سنگ مزارها و كتيبهء آقاجان بلاغى نشان از قدمت اين منطقه دارد.

در زمان زنديان(1150-١٢٠٠) عليرغم كمك شايان توجه اهالى اسدآباد به روي كار آمدن دولت زنديان به واسطه ويژگىهاي عشاير، دولت مخصوص ارتش عشاير و توجه آن به جنگ هاي پراكنده و مستمر چندان مورد توجه قرار نگرفت. در دوره قاجاريه١٢٩٠ و بعد از آن سال فقر، بيسوادي و بهرهكشى به اوج رسيد و اين دوران مصادف با فعاليت خستگىناپذير سيدجمال الدين اسدآبادي مى باشد كه در سال ١٢٥٤ ه.ق در سيدان يكى از محلات قديمى اسدآباد چشم به

جهان گشود. اين دوره يكى از پرتلاطمترين جريانات شهر اسدآباد مىباشد كه مردم به شكل پنهانى و چه به شكل آشكارا با اعمال دولت قاجاريه به درگيري و مبارزه پرداخته و به همين دليل از طرف دولت وقت هيچگونه توجهى به آبادانى شهر نگرديد. از دوره قاجاريه به بعد روند شهرنشينى دچار تغييرات چشمگيري گرديد، كه اين تغييرات تأثيرات خود را بر اسدآباد به جا گذارد و در سالهاي پايانى حكومت قاجاريه و همزمان با انقلاب مشروطه در اسدآباد جايگاه اقتصادي - اجتماعى - فرهنگى فئوداليسم به شدت تضعيف شده، ولى بعد از كودتاي رضاشاه دوباره سلطه قوانين و فئوداليسم ها شرايط را براي مردم اين شهر دشوار نمود كه اين دشواري از يك طرف ناشى از بحران اقتصاد جانى در اثر جنگ جهانى و از طرفى ديكتاتوري حاكم بر كشور بود. از دورههاي بعد اسدآباد از رونق نسبى برخوردار گرديد و با ورود ماشين و به وجود آمدن اداره هاي مختلف سبب شكل گرفتن هر چند بطئى شهر به شكل جديد آن شد كه الزاماَ در ساختار اجتماعى- فرهنگى، تغييرات محسوسى را ايجاد نمود.

اقامتگاه بوم گردی در روستای ترخین آباد شهرستان اسدآباد قرار دارد. شهرستان اسدآباد از جمله شهرستانهای بسیار خوش آب و هوای استان همدان می باشد.